ز بند آز بجز عاقلان نرسته ستند

دگر به تیغ طمع حلق خویش خسته ستند

طمع ببر تو ز بیشی که جمله بی طمعان

ز دست بند ستمگاره دهر جسته ستند

گوزن و گور که استام زر نمی جویند

زقید و بند و غل و برنشست رسته ستند

و گر بر اسپ ستام است، لاجرم گردنش

چو بندگان ذلیل و حقیر بسته ستند

پراپرند زطمع بازو، جغدکان بی رنج

نشسته اند ازیشان طمع گسسته ستند